Het Euro Interbank Offered Rate – ook wel Euribor – is het geldmarkttarief waartegen termijndeposito’s door primaire banken aan elkaar worden aangeboden. Dit tarief is gebaseerd op deposito’s met een vaste looptijd variërend van 1 week tot en met 12 maanden.

 

Bij de bepaling van het Euribor tarief wordt uitsluitend gekeken naar de tarieven van primaire banken met een Aaa of Aa rating afgegeven door kredietbeoordelaar Moody’s. Banken met een lagere Moody’s beoordeling betalen een extra opslag bovenop het Euribortarief. De afwaardering van vele Nederlandse en Europese banken door Moody’s tijdens de kredietcrisis heeft een bijdrage geleverd aan het duurder worden van geld op de geldmarkt.

Het Euribor tarief geldt bij veel geldverstrekkers als maatstaf voor het uitlenen van hypotheek- en kredietgeld. Bovenop het door de ECB vastgestelde tarief worden opslagen geplaatst zodat dagelijks een nieuw tarief kan worden vastgesteld. Rente op basis van het Euribortarief is niet onderhandelbaar.

 

Het Euribor tarief wordt dagelijks gepubliceerd in de landelijke kranten. Het is een manier om duidelijk te communiceren aan zowel professionals als consumenten wat het dagelijks tarief is.

 

Voor consumptieve kredieten en hypotheken, waar het Euribor tarief wordt gebruikt voor het bepalen van de hypotheekrente kan iedere maand een nieuw tarief in rekening worden gebracht. Euribor wordt daarom ook wel variabele rente genoemd.

 

Kredieten en hypotheken op basis van het Euribor tarief zijn vanuit de variabele gedachte niet handig voor consumenten die een fluctuerend inkomen of een beperkt budget hebben. Door de potentie van maandelijkse renteschommelingen kan financiële onrust ontstaan.